Directeur Amoun Sleem

Amoun Sleem, de directeur van Domari Society te Jerusalem

Vanaf januari 1996 kennen we Amoun. Het eerste wat opviel is haar oprechte belangstelling voor je,  haar warmte, openheid, enthousiasme en haar vertrouwen in God. In haar ouderlijk huis zag ik dat ze een groep van 20 kinderen bijles gaf, zodat ze toch de lagere school konden afmaken en naar een vervolgopleiding zouden kunnen.  Ze wist, uit eigen ervaring, dat de lagere school moest worden afgerond. Later vertelde ze mij dat ze als kind altijd had gedacht dat zij - en haar familie - door God niet goed waren geschapen. Want bij de grootste groep van Arabische mensen hoorde ze er totaal niet bij. En ... ze woonden juist temidden van die Arabische mensen! Totdat Amoun ontdekte dat zowel zij, haar familie en de andere Domari's wel goed door God geschapen waren. Ze ontdekte dat de Domari's er ook mogen zijn als schepsel van God en hun gaven, die God hen had gegeven, mochten ontwikkelen en die weer mochten doorgeven aan hun kinderen en families. Dit was - en is nog steeds haar innerlijke drive: zich in te zetten voor de eigen gemeenschap.

Kinderen ziet ze - terecht - als een zegen van God. Ze vertelde ons over haar plannen, over de toekomst van de kinderen en de vrouwen, maar ook over de vele teleurstellingen in haar werk. In 2004 belde ze me op: “Wil, je moet komen, want ik heb geweldig nieuws. Ik heb ruimte gevonden buiten de oude stad, speciaal voor de kinderen, de vrouwen, en voor al ons werk”. De ruimte in haar ouderlijk huis was namelijk veel te klein, met alle problemen van dien.  Amoun was onvoorstelbaar blij, dankbaar dat het zover was. Ze vertelde; “God heeft het werk gezegend”.

Bij de vele mensen die ze ontmoette, die aanvankelijk vol enthousiasme waren, maar haar daarna weer lieten vallen, wist ze: “Maar God laat mij niet en nooit vallen”. In de daarop volgende jaren, waarin het vaak leek dat de problemen alleen maar groter werden, wist ze het heel zeker; “Ik moet bidden, God is de enige Die er echt voor me is en Die mij kan helpen. Ik moet op Hem blijven vertrouwen als mijn enige houvast. En mijn werk moet ik op zo'n goed mogelijke wijze blijven doen.  Als Hij een deur sluit, zal Hij ook weer een deur open doen”.

Wat er in de loop der jaren ook gebeurde aan oorlogen, waar ze middenin zat; temidden van verlies in haar familie, de vele problemen en teleurstellingen in mensen, ... maar haar vertrouwen in God, haar oprechtheid en volledige inzet voor haar gemeenschap bleef.

Amoun geeft tot op vandaag op een fantastische en professionele wijze leiding aan het centrum. Ze verzet bergen werk, is soms intens moe, maar krijgt steeds opnieuw de kracht om haar mooie werk te doen.